Sprawdzone rozwiązania

dla każdego samorządu.

przeczytaj

Zdaniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. niewłaściwie uzasadniona uchwała rady gminy w sprawie rozpatrzenia skargi na działalność burmistrza podlega unieważnieniu.

Do rady gminy wpłynęła skarga na działalność burmistrza w zakresie błędów proceduralnych popełnionych przez niego w sprawie rozgraniczeniowej. Po jej rozpatrzeniu organ ten uznał ją za niezasadną ze względu na to, że zarzuty przedstawione przez skarżącą były wielokrotnie podnoszone we wcześniejszych postępowaniach, które kończyły się ich oddaleniem. Odpis owej uchwały doręczony został organowi nadzoru – wojewodzie.

Z uwagi na upływ 30-dniowego terminu do stwierdzenia nieważności ww. we własnym zakresie, wojewoda powołując się na art. 93 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym zaskarżył tę uchwałę do sądu administracyjnego, wnosząc o stwierdzenie jej nieważności w całości.

Stosownie do przepisu art. 91 ust. 4 ustawy o samorządzie gminnym uchwała może zostać uznana za nieważną jedynie w przypadku istotnego naruszenia prawa, natomiast w momencie, gdy jest ono nieistotne, np. nieodpowiednie oznaczenie uchwały, powołanie wadliwej podstawy prawnej, oczywista omyłka pisarska czy rachunkowa, organ nadzoru ogranicza się do wskazania, że jest ona wydana z naruszeniem prawa.

We wniesionej skardze wojewoda wskazał, że uchwała rady gminy narusza art. 7 Konstytucji RP oraz art. 238 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego [dalej: k.p.a.] . Zgodnie z drugim z tych przepisów, zawiadomienie o odmownym załatwieniu skargi powinno zawierać, poza elementami w nim wskazanymi, a które zaskarżona uchwała zawierała, także uzasadnienie faktyczne i prawne oraz pouczenie o treści art. 239 k.p.a. (przepis ten stanowi, że w przypadku, gdy skarga, w wyniku jej rozpatrzenia, została uznana za bezzasadną i jej bezzasadność wykazano w odpowiedzi na skargę, a skarżący ponowił skargę bez wskazania nowych okoliczności – organ właściwy do jej rozpatrzenia może podtrzymać swoje poprzednie stanowisko z odpowiednią adnotacją w aktach sprawy – bez zawiadamiania skarżącego). Natomiast w niniejszej sprawie uzasadnienie uchwały zawierało jedynie lakoniczne stwierdzenia, że w sprawie wydane zostało prawomocne orzeczenie, a zarzuty przedstawione przez skarżącą były wielokrotnie podnoszone we wcześniejszych postępowaniach, które kończyły się oddaleniem zarzutów.

Sąd rozpatrujący wniesioną przez wojewodę skargę przyznał organowi nadzoru rację i stwierdził, że brak prawidłowo sporządzonego uzasadnienia zarówno faktycznego, jak i prawnego jest istotnym naruszeniem prawa procesowego, co jest wystarczającym powodem, aby stwierdzić nieważność zaskarżonej uchwały. Na potwierdzenie tej tezy WSA w Gorzowie Wlkp. przywołał wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 czerwca 2006 roku, gdzie Sąd ten wskazał, że przepis art. 7 Konstytucji RP, stanowiący, iż władza publiczna działa na podstawie i w granicach prawa, wiąże się z – wynikającą z zasady demokratycznego państwa prawnego – zasadą zaufania do państwa. Działanie organu władzy publicznej, mieszczące się w prawem określonych kompetencjach, ale noszące znamiona arbitralności i nie poddające się kontroli i nadzorowi, nie może być uznane za zgodne z prawem. Wymóg działania na podstawie prawa, w połączeniu z zasadą zaufania, rodzi po stronie organów władzy publicznej obowiązek motywowania jej rozstrzygnięć. Obowiązek motywowania uchwał rady gminy jest też elementem zasady jawności działania władzy państwowej oraz jest zaliczany do standardów demokratycznego państwa prawnego.

Biorąc pod uwagę wyżej wymienione argumenty, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp. wyrokiem z dnia 29 czerwca 2016 r. (sygn. II SA/Go 221/16) stwierdził nieważność zaskarżonej uchwały rady gminy.

Wyrok jest nieprawomocny.

Sprawdzone rozwiązania

dla każdego samorządu.

przeczytaj